Γιγάντιοι πίδακες ενέργειας ξεπηδούν από τον γαλαξία μας

    Γιγάντια «ποτάμια» φορτισμένων σωματιδίων που ταξιδεύουν με υπερηχητική ταχύτητα άνω των 1.000 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο, ξεπηδούν αδιάκοπα από το κέντρο του γαλαξία μας και οι αστρονόμοι, που έκαναν την ανακάλυψη, πιστεύουν ότι αποτελούν προϊόν της γέννησης εκατομμυρίων νέων άστρων στην κεντρική περιοχή του γαλαξία. Οι ενεργειακοί πίδακες εκτείνονται σε απόσταση 50.000 ετών φωτός, δηλαδή καλύπτουν περίπου τη μισή διάμετρο του γαλαξία μας. Από την οπτική γωνία του παρατηρητή στη Γη, οι πίδακες (που είναι αόρατοι με γυμνά μάτια) καταλαμβάνουν σχεδόν τα δύο τρία του ουρανού, από τη μια άκρη έως την άλλη του ορίζοντα.

Δεινόσαυροι-στρουθοκάμηλοι ανακαλύφθηκαν στον Καναδά

  Δεινόσαυροι που έμοιαζαν με στρουθοκαμήλους, γνωστοί ως ορνιθομιμόσαυροι, βρίσκονταν στη Γη πριν εκατομμύρια χρόνια και χρησιμοποιούσαν τα τεράστια φτερά τους για να προσελκύσουν συντρόφους ή να προστατεύσουν τα μικρά τους.
  Στο πλαίσιο της έρευνας οι ερευνητές εξέτασαν τρεις σκελετούς ορνιθομιμοσαύρων (ενός ανήλικου και δυο ενηλίκων) που εντοπίστηκαν σε ιζήματα ενός αρχαίου ποταμού στη νότια Αλμπέρτα, στον Καναδά. Eξετάζοντας τα απολιθώματα οι ερευνητές εντόπισαν ίχνη πούπουλων και φτερών.
  Σημαντικό είναι το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξαν οι επιστήμονες σχετικά με τη χρησιμότητα που είχαν τα πούπουλα και τα φτερά των ορνιθομιμοσαύρων. Πιο συγκεκριμένα, όπως αποδείχθηκε, οι ανήλικοι είχαν πούπουλα, ενώ οι ενήλικες ανέπτυσσαν δομές που έμοιαζαν με φτερά και οι οποίες δεν τους βοηθούσαν να πετάξουν, αλλά σχετίζονταν με την αναπαραγωγική διαδικασία.
   Οι ορνιθομιμόσαυροι έμοιαζαν με τις σημερινές στρουθοκαμήλους. Είχαν ράμφος χωρίς δόντια, μεγάλα μάτια, μακριά πόδια, μακρύ λαιμό και μια μακριά και χοντρή ουρά.«Αυτή είναι μια πολύ σημαντική ανακάλυψη καθώς αντιπροσωπεύει τα πρώτα δείγματα φτερωτού δεινοσαύρου στο Δυτικό Ημισφαίριο», δήλωσαν οι παλαιοντολόγοι που συμμετείχαν στη μελέτη.Τα ευρήματά τους συνηγορούν στο ότι όλοι οι ορνιθομιμόσαυροι πρέπει να είχαν φτερά.

Συρρικνώθηκε η τρύπα του όζοντος

  Συρρικνώθηκε η τρύπα του όζοντος πάνω από την Ανταρκτική, όπως προκύπτει από δορυφορικές μετρήσεις της NASA και της Αμερικανικής Εθνικής Υπηρεσίας για τους Ωκεανούς και την Ατμόσφαιρα (NOAA). Πιο συγκεκριμένα, φέτος η τρύπα του όζοντος είχε τη μικρότερη έκταση για δεύτερη φορά εδώ και είκοσι χρόνια, ωστόσο συνεχίζει να καλύπτει μια μεγάλη περιοχή ίση με τη Βόρειο Αμερική. Με βάση τις δορυφορικές εικόνες η έκταση της τρύπας του όζοντος μειώθηκε φέτος στα 17,9 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα.
   Αρνητικό ρεκόρ είχε καταγραφεί το 2000, χρονιά κατά την οποία η έκταση της τρύπας του όζοντος έφτασε τα 29,7 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα. Το στρώμα του όζοντος, που προστατεύει τη Γη από την επικίνδυνη υπεριώδη ακτινοβολία η οποία ενοχοποιείται για καρκίνο του δέρματος και καταρράκτη, άρχισε από το 1980 να αναπτύσσει τρύπες σε ετήσια βάση εξαιτίας της χρήσης χλωροφθορανθράκων. Βέβαια, οι χλωροφθοράνθρακες, που παλαιότερα χρησιμοποιούνταν σε ψυγεία και σπρέι, απαγορεύθηκαν το 1987 με την υπογραφή του Πρωτοκόλλου του Μόντρεαλ. Μια από τις ιδιότητές τους είναι ότι παραμένουν για μεγάλο χρονικό διάστημα στην ατμόσφαιρα, γεγονός που σημαίνει ότι πρέπει να περάσουν πολλές δεκαετίες μέχρι οι συγκεντρώσεις τους να φτάσουν τα επίπεδα πριν το 1980.
   Σε αυτό το πλαίσιο οι επιστήμονες εκτιμούν ότι η αποκατάσταση του στρώματος του όζοντος πάνω από την Ανταρκτική δεν αναμένεται νωρίτερα από το 2060.

Αρχαία πόλη κάτω από το Τρίγωνο των Βερμούδων

   Στο βυθό του ωκεανού στην περιοχή του Τριγώνου των Βερμούδων μια ομάδα Καναδών επιστημόνων εντόπισε πρόσφατα μια χαμένη πόλη. Κοντά στις ακτές της Κούβας, ένα υποβρύχιο ρομπότ κατέγραψε ερείπια κτιρίων, τέσσερις γιγάντιες πυραμίδες και κάτι που μοιάζει με άγαλμα Σφίγγας.
   Οι ειδικοί εκτιμούν ότι τα βυθισμένα κτίσματα ανήκουν στην προκλασική περίοδο της ιστορίας της Καραϊβικής και της Κεντρικής Αμερικής και η αρχαία πόλη θα μπορούσε να κατοικείται από εκπροσώπους πολιτισμού, παρόμοιου με τους κατοίκους της Τεοτιουακάν (εγκαταλελειμμένη πόλη, που βρίσκεται σε απόσταση 50 χλμ. από την Πόλη του Μεξικού και έχει ηλικία περίπου 2000 ετών).
   Η πόλη βρίσκεται 183 μέτρα κάτω από τον ωκεανό και η ομάδα των ερευνητών με επικεφαλής τους Weinzweig και Zalitzki είναι πεπεισμένοι ότι είναι η Ατλαντίδα – η χαμένη πόλη για πάνω από 10.000 χρόνια.
   Τον περασμένο Ιούλιο, αμερικανοί και Γάλλοι εξερευνητές έκαναν στο βυθό της θάλασσας της Καραϊβικής μια άλλη μνημειώδη ανακάλυψη: μία μερικώς διαφανή, κρυστάλλινη πυραμίδα , πιθανότατα μεγαλύτερη από την πυραμίδα του Χέοπα, στο Κάιρο. Μέχρι τώρα όμως , δεν έχει εξακριβωθεί η ηλικία και η «καταγωγή» του μυστηριώδους αυτού κτίσματος .

NASA's GRAIL Moon Twins Begin Extended Mission

   NASA's twin, lunar-orbiting Gravity Recovery and Interior Laboratory (GRAIL) spacecraft began data collection for the start of the mission's extended operations.
   "The data collected during GRAIL's primary mission team are currently being analyzed and hold the promise of producing a gravity field map of extraordinary quality and resolution," said Maria Zuber, principal investigator for GRAIL from the Massachusetts Institute of Technology in Cambridge. "Mapping at a substantially lower altitude during the extended mission, and getting an even more intimate glimpse of our nearest celestial neighbor, provides the unique opportunity to globally map the shallow crust of a planetary body beyond Earth."
   The science phase of GRAIL's extended mission runs from Aug. 30 to Dec. 3. Its goals are to take an even closer look at the moon's gravity field, deriving the gravitational influence of surface and subsurface features as small as simple craters, mountains and rilles. To achieve this unprecedented resolution, GRAIL mission planners are halving the operating altitude – flying at the lowest altitude that can be safely maintained.

NASA's Kepler Discovers Multiple Planets Orbiting a Pair of Stars

   Coming less than a year after the announcement of the first circumbinary planet, Kepler-16b, NASA's Kepler mission has discovered multiple transiting planets orbiting two suns for the first time. This system, known as a circumbinary planetary system, is 4,900 light-years from Earth in the constellation Cygnus.
   This discovery proves that more than one planet can form and persist in the stressful realm of a binary star and demonstrates the diversity of planetary systems in our galaxy.
   Astronomers detected two planets in the Kepler-47 system, a pair of orbiting stars that eclipse each other every 7.5 days from our vantage point on Earth. One star is similar to the sun in size, but only 84 percent as bright. The second star is diminutive, measuring only one-third the size of the sun and less than 1 percent as bright.
    In contrast to a single planet orbiting a single star, the planet in a circumbinary system must transit a 'moving target.' As a consequence, time intervals between the transits and their durations can vary substantially, sometimes short, other times long. The intervals were the telltale sign these planets are in circumbinary orbits.
Please read more and watch the video below:

Arctic Sea Ice Shrinks To New Low In Satellite Era



Arctica as seen from Era satelite of NASA. The orange line the amount of ice that should normally exist by now. 



 The extent of the sea ice covering the Arctic Ocean has shrunk. According to scientists from NASA and the NASA-supported National Snow and Ice Data Center (NSIDC) in Boulder, Colo., the amount is the smallest size ever observed in the three decades since consistent satellite observations of the polar cap began.
The extent of Arctic sea ice on Aug. 26, as measured by the Special Sensor Microwave/Imager on the U.S. Defense Meteorological Satellite Program spacecraft and analyzed by NASA and NSIDC scientists, was 1.58 million square miles (4.1 million square kilometers), or 27,000 square miles (70,000 square kilometers) below the Sept. 18, 2007, daily extent of 1.61 million square miles (4.17 million square kilometers).
The sea ice cap naturally grows during the cold Arctic winters and shrinks when temperatures climb in the spring and summer. But over the last three decades, satellites have observed a 13 percent decline per decade in the minimum summertime extent of the sea ice. The thickness of the sea ice cover also continues to decline.
"The persistent loss of perennial ice cover -- ice that survives the melt season -- led to this year's record summertime retreat," said Joey Comiso, senior research scientist at NASA's Goddard Space Flight Center in Greenbelt, Md. "Unlike 2007, temperatures were not unusually warm in the Arctic this summer."

The new record was reached before the end of the melt season in the Arctic, which usually takes place in mid- to late-September. Scientists expect to see an even larger loss of sea ice in the coming weeks.
"In 2007, it was actually much warmer," Comiso said. "We are losing the thick component of the ice cover. And if you lose the thick component of the ice cover, the ice in the summer becomes very vulnerable."
"By itself it's just a number, and occasionally records are going to get set," NSIDC research scientist Walt Meier said about the new record. "But in the context of what's happened in the last several years and throughout the satellite record, it's an indication that the Arctic sea ice cover is fundamentally changing."